Sabine hoist die Wedderhex,
die ebbe isch am wiede,
wie verrickd mid wilde Sätz,
dud se d’Weld verbiege.

Packd die Beem am Krage,
schmeisst se her un no
isch am Zigglnage,
knabberd d’Wälder o.

Dud durch d’Schdunde eile,
außer Rand un Band,
isch wie en Wolf am heile,
hat’s Ländle in de Hand.

D’Sabine isch am brille:
ich mach Eich hinnrefiehr,
du eire Welt mid Chaos fille,
denn selle, kheert heid mir!