Zwische de Zeide …
Des neie Johr isch faschd scho widder alt.
Ma had sich scho rechd ans akduelle gweehnd.
Heid Morge henn die riesige Kamin vom Hoizkraftwerk in Karlsruh’ hefdig an de graue Wolge g’saugt.
Am Middag hennses dann gschafft khett.
‘S isch faschd koi Wolg meh am Himml gwäh’.
Grad bloost en rechder Oschdwind de Winder ins Badische.
Er hat zwar koi Schnee debei, awwer defier e oschdäniche Kält.
De Mond isch heid Obend e bissl blass im Gsichd un leicht mild iwwer de kahle Bäum.
Die Däg welle immer länger bleibe.
Un zwische Daag un Nacht heersch e paar gnitze Veegl pfeife.
Alles isch irgendwie zwische Abschied un Ofang.
‘S isch, wie wenn en naher Mensch gange isch.
Do schdecksch dann feschd,
zwische Geschdern un Heid.
Zwische Wehdu un ‘s helft jo nix.
Zwische Vorbei un weider,
un koiner kann der saage, wie lang…